سيد احمد ميرزاده : پرورش نويسنده از جمع رزمندگان دفاع مقدس جدي گرفته شود

اين شاعر و محقق ادبي در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب افزود : ماهيت " شعر" به گونه اي است كه مي تواند در نخستين برخورد شاعر با يك رويداد خاص و قرار گرفتن در يك لحظه عاطفي ويژه ، خلق شود و بعد از سپري شدن آن حال و هواي ويژه تا حد زيادي امكان سرودن يك شعر موثر كمرنگ مي شود ، به همين خاطر ملاحظه مي كنيم كه به ياد ماندني ترين و دلنشين ترين سروده هاي مربوط به دفاع مقدس ، در همان  دوره هشت  ساله سروده شده  ، آثاري  كه توانسته اند بر جان و دل مخاطب بنشينند.

سيد احمد ميرزاده تصريح كرد : اگرگفته مي شود كه شعرهمراهي بيشتري با دفاع مقدس داشته است ، به خاطرهمين تفاوت ماهوي است ، اما فرآيند آفرينش داستان و رمان به گونه اي ديگر است ، خلق يك رمان ، كاري دشوار و زمان براست و نويسنده رمان ، مي بايست سوژه مورد نظر خود را در طي زماني طولاني در ذهن خود پرورش دهد ، انبوهي از مستندات را جمع آوري كند ، مجموعه زيادي از يادداشت ها، اطلاعات و احساسات مربوط به لحظه هاي خاصي كه خودش تجربه كرده است را  گردآوري  و بعد ، مانند يك مهندس ساختمان ، نقشه دقيقي طراحي نمايد و براساس آن نقشه به آفرينش رمان خود بپردازد.

اين شاعر معاصر كه در مشهد مقدس اقامت دارد ، يادآور شد : نويسنده براي روايت مناسب داستان خود نيازدارد كه هم درون حوادث را تجربه كرده باشد و هم از بيرون نگاهي كلي به قضايا داشته باشد و در اين نگاه بيروني  اقتضاء مي كند كه قدري از حادثه اصلي فاصله گرفته باشد.

خالق مجموعه شعر " كبوترها و آهوها " خاطرنشان ساخت : بسياري از بزرگترين شاهكارهاي داستاني جهان با موضوع جنگ ، سالها پس از جنگ خلق شده اند ، نمونه اش رمان عظيم و شكوهمند تولستوي يعني " جنگ و صلح " است ، سن و سال تولستوي اقتضا نمي كرد كه جنگ مورد نظر را ديده باشد چراكه او فرزند زمان ديگري بود و تجربيات او از جنگ مربوط به جنگ هاي ديگري بود ، به همين دليل تولستوي هزاران كيلومتر با قطار مسافرت كرد تا بتواند از تنها بازمانده آن جنگ اطلاعات مختصري بگيرد ، با اين حال او كسي است كه جاودانه ترين اثر را درباره جنگ خلق كرده است .

وي  افزود : درمقام مقايسه مي بينيم كه ازفتح خرمشهر تنها 24 سال مي گذرد و به نظر مي رسد براي نا اميد شدن زود است ! چرا كه هنوزمي توان به آينده اميدوار بود ، اما از دو بابت جاي نگراني و نا اميدي وجود دارد ؛ يكي اين كه به هرحال فاصله گرفتن بيش از حد از يك موضوع و دور شدن از حال و هواي آن وقايع ، خطر تخيلي شدن وغير واقعي شدن داستانها را لحظه به لحظه زيادتر مي كند و ديگر آن كه سطح داستان نويسي ما در همين حد متوسط است  و چه بسا ، بهترين آثار مربوط به دفاع مقدس همين چند اثر متوسطي باشند كه تا به حال نوشته شده اند.

سيد احمد ميرزاده در پايان گفت : بهترين راه آفرينش آثار ماندگار و انعكاس ابعاد مختلف دفاع هشت ساله ، پرورش نويسندگاني ازجمع رزمندگان دفاع مقدس است ، چون اگر نگارش داستان بر تجربه هاي مشخصي نويسنده استوار نباشد و تنها به مدد تسلط نويسنده بر تكنيكهاي داستان نويسي نوشته شده باشد ، حاصل كار داستاني بي روح و مصنوعي خواهد شد . تفاوت داستانهايي كه براساس تجربيات شخص نويسنده خلق شده با داستانهاي ديگر تفاوت انسان با موجودات و اشياء انسان نماست ، اما از آنجا كه براي پرورش نويسنده از ميان رزمندگان آن سالها، فرصت درحال از دست رفتن است و جوانترين رزمندگان آن سالها امروز در سنين ميانسالي است ، ظاهرا ديگر چاره اي جز مراجعه به خاطرات رزمندگان نيست .